Wycieczka do Grecji

Nasza szkolna wycieczka w historyczne miejsca w Grecji odbyła się w 2008 roku więc to już historia. Zwiedzaliśmy Grecję i Peloponez, zdjęcia robione samodzielnie  są  okazją do wędrówki po miejscach, które znamy z kartek szkolnych podręczników - oto zaczynamy naszą wędrówkę.

Kanał Koryncki, oddziela Grecję właściwą od Półwyspu Peloponeskiego czyniąc go tak naprawdę wyspą. Dzięki niemu niektóre statki mogą zaoszczędzić 400 km podróży, którą musiałyby odbyć wokół Peloponezu. Jego szerokość sprawia, że jest on zbyt wąski dla nowoczesnych dużych jednostek. Kanał używany jest głównie przez statki turystyczne. Rocznie pokonuje go około 11 000 statków. 

Świątynia Apollina 
Imponująca grecka budowla (VI w. p.n.e.) dolnego miasta z monumentalnymi schodami, była jedną z nielicznych, jakie Rzymianie pozostawili w trakcie przebudowy miasta. Pierwotnie posiadała 38 monolitycznych kolumn doryckich (pozostało 7). Była wzorem dla świątyni Ateny na ateńskim Akropolu. 

Lwia Brama, monumentalna brama w murach obronnych (cyklopowych) zamku w Mykenach, zbudowana na początku XIV w. p.n.e. Składa się z 4 potężnych bloków skalnych.
Nad nadprożem umieszczono trójkątną płytę ozdobioną płaskorzeźbą przedstawiającą dwie lwice (układ heraldyczny) oparte przednimi łapami o ołtarz u podstawy wznoszącej się między nimi kolumny. Kolumna ma kształt znany z budowli minojskich. Sam motyw ikonograficzny płaskorzeźby wywodzi się ze sztuki minojskiej 

Teatr w Epidauros – starożytna budowla powstała w Epidauros najprawdopodobniej ok. 330 r. p.n.e. Widownia mieści ponad 14 tysięcy widzów. Teatr cechuje się doskonałą akustyką, wskutek czego szept czy szelest na scenie słychać było nawet w najbardziej oddalonym rzędzie. Widownia teatru zachowała się w dobrym stanie, głównie dlatego, że aż do XIX w. była ona przykryta warstwą ziemi. Nadal są tu wystawiane dramaty starożytnych greckich dramaturgów, w tym Sofoklesa, Eurypidesa, Ajschylosa.

Największą i najsłynniejszą budowlą Akropolu była i pozostaje do dzisiaj świątynia Ateny zwana powszechnie Partenonem. Nazwa ta posiada podwójną etymologię, pochodzi bowiem od kolejnego przydomku bogini, Ateny Partenos (Dziewicza) oraz od wydzielonego w świątyni pomieszczenia zwanego "salą dziewic". Było ono przeznaczone dla dziewic oddanych na służbę bogini.